Ik startte in 1994, vier jaar nadat Alain de eerste Le Pain Quotidien opende in de Brusselse Dansaertstraat. Hoewel ik nooit lessen hospitality had gevolgd, heb ik altijd een passie voor voeding gekoesterd. Mijn grootouders baatten een café uit. Mijn oom runde een cateringbedrijf. En mijn moeder was een gepassioneerde kok. Eind de jaren ’80, begin de jaren ’90 was de Belgische gastronomie veel van haar authenticiteit verloren. Lokale slagerijen, viswinkels en bakkerijen verdwenen. Andere bakkers schakelden dan weer over op kant-en-klare producten, aangeleverd door industriële bedrijven. En de supermarkten lanceerden een doorsnee – bijna banaal – aanbod.

Rond die tijd hoorde ik over Alain Coumont, een jonge Brusselse chef die bakker werd en tegen die nieuwe industriële trend inging. Zijn revolutionair denken trok me enorm aan. Dus bood ik me aan als winkelmanager van een franchise.

De kernwaarden van het merk zijn voor veel mensen relevanter dan ooit. Ze zoeken naar eenvoudige, kwalitatieve, biologische, duurzame, lokale voeding die bereid wordt met aandacht voor dierenwelzijn … In mijn bakkerij is iedereen gelijk: jonge moeders met kinderen, gepensioneerden, ondernemers, studenten, kunstenaars, arbeiders en bedienden zitten er schouder aan schouder. Elke dag vertrouwen zoveel klanten op ons merk. Dat is wat ik als franchisenemer het meeste waardeer.

Volgens mij moet elke franchisenemer het DNA van het bedrijf goed bewaken en koesteren. Want dankzij dat DNA kan je zaak duurzaam groeien.

Als franchisenemer ontvang je veel ondersteuning. Je leert aan marketing doen, menu’s samenstellen … Ik wil twee opleidingsonderdelen uitlichten: logistiek en technologie.

De logistieke ondersteuning is van het hoogste niveau. Het merk streeft naar verse, natuurlijke ingrediënten. Verschillende producten moeten dus dagelijks geleverd worden. En je moet je bestelling tot op het laatste moment kunnen aanpassen. Als franchisenemer ontvang je hiervoor een flexibele, unieke tool.

Wat de technologie betreft: tijdens de COVID- 19-pandemie schakelden we razendsnel over op onlineverkoop via verschillende kanalen. Ik liep aanvankelijk niet over van enthousiasme, maar vond het een goede manier om onze trouwste klanten te blijven bedienen. Tegelijkertijd kon ik zo ontslagen of tijdelijke werkloosheid vermijden. E-commerce was voor mij niet meer dan dat. Tot ik zag dat Le Pain Quotidien hierdoor een heleboel nieuwe klanten aantrok.

Want de onlineverkoop van maaltijden beperkte zich voor de pandemie bijna alleen tot fastfood. Tijdens de crisis vormden we een gezond, vers alternatief.